مقایسه سیستم اعلام حریق متعارف وسیستم اعلام حریق آدرس پذیر

مقایسه سیستم اعلام حریق متعارف وسیستم اعلام حریق آدرس پذیر

هنگام نصب یا به روزرسانی سیستم اعلام حریق، دانستن تفاوت میان دو نوع اصلی این سیستم ها، یعنی نوع سیستم اعلام حریق متعارف و نوع آدرس پذیر، میتواند برای شرکت شما اهمیت بالایی داشته باشد.

تفاوت اصلی بین این دو نوع سیستم، نحوه مخابره کردن سیگنال ها از دستگاه های متصل به پنل اصلی کنترل میباشد. هزینه معمولا عاملی اصلی در انتخاب یک سیستم اعلام حریق جدید است. با این حال، هزینه های اولیه ممکن است گمراه کننده باشند. عامل کلیدی در انتخاب سیستم مناسب برای کار شما، دانستن تفاوت های این دو و چگونگی تاثیر آنها در هزینه های بلندمدت سیستم و ایمنی ایجاد شده توسط آنهاست. این مقاله هر دو نوع سیستم را کاوش میکند و چند عاملی را که هنگام انتخاب سیستم اعلام حریق مناسب خود باید در نظر داشته باشید، پیشنهاد میکند.

سیستم اعلام حریق متعارف

سیستم های اعلام حریق متعارف بر پایه سخت افزار هستند و از تکنووژی آنالوگ استفاده میکنند. این سیستم ها از چند ناحیه یا زون تشکیل شده اند. مجموع چند دستگاه آغازگر و اعلانگر یک ناحیه را تشکیل میدهند که به کنترل پنل اصلی متصل میشوند. آنالوگ بودن سیستم های متعارف به این معنا است که این دستگاه ها از جریان الکتریکی برای ارتباط با کنترل پنل استفاده میکنند. دستگاه های آغازگر و اعلانگر به شکلی طراحی شده اند که جریان الکتریکی (میزان الکتریسیته جاری در سیم ها) موجود در مدار را هروقت که شرایط (گرما یا دود) در محیط سنسور از آستانه ای مشخص فراتر رود، شدیداً افزایش دهند. این تغییر جریان به پنل کنترل مخابره میشود تا هشدار خطر را آغاز کند.

از آنجا که سیستم متعارف به مدارهای مجزا برای مخابره به پنل کنترل متکی است، اطلاعات دریافتی پنل به تعداد دستگاه هایی که میتواند پشتیبانی کند محدود است. همچنین این اطلاعات از این جهت هم محدود هستند که فقط تعیین میکند آیا دستگاهی فعال شده است یا خیر، نه کدام دستگاه و کجا.

سیستم اعلام حریق آدرس پذیر

به جای تکیه بر تغییرات جریان الکتریکی در مدار سیستمهای متعارف، در سیستم آدرس پذیر تکنولوزی دیجیتال اطلاعات را بصورت باینری (ترکیبی از صفرها و یک ها) از دستگاه های متصل به پنل کنترل منتقل میکند.

کد باینری مثل یک سیگنال آنالوگی که توسط تغییرات ولتاژ در دستگاه سیگنال دهنده به وجود میاید، آغاز میشود. در یک دستگاه آدرس پذیر، "مینی کامپیوتری" وجود دارد که این تغییرات را به کد باینری تبدیل میکند. بسته به نوع دستگاه و اطلاعاتی که قرار است انتقال دهد، سیستم آدرس پذیر میتواند انواع مختلفی از اطلاعات حیاتی را به پنل کنترل منتقل کند، برخلاف سیستم های متعارف که تنها سیگنال آغاز هشدار را منتقل میکنند.

به علت استفاده از فناوری دیجیتال، سیستم های اعلام حریق آدرس پذیر میتوانند انواع گسترده تری از اطلاعات را برای کنترل پنل ایجاد کنند. در حالیکه تمام سیستم های آدرس پذیر، مکان تمام دستگاه های متصل در سیستم را برای پنل کنترل مشخص میکنند، سیستم های "آدرس پذیر آنالوگ" جدیدتر حتی اطلاعات بیشتری نیز به دست میدهند، از جمله اینکه سنسور چقدر گرما یا دود ثبت کرده است. این اطلاعات به پنل کنترل امکان تصمیمگری "هوشمندانه" را، مثلاً درباره آغاز کردن یا نکردن وضعیت هشدار، میدهد.

مهمترین اطلاعاتی که سیستم های آدرس پذیر منتقل میکنند، مکان دقیق آتش سوزی در ساختمان است. از آنجا که مکان دقیق هر دستگاه در سیستم آدرس پذیر برنامه ریزی شده است، آتش نشانان حتی قبل از رسیدن، محل دقیق آتش سوزی در ساختمان را میدانند، چیزی که به آنها کمک میکند عکس العمل سریعتری نشان دهند. با یک سیستم متعارف، جز در حالتی که ناحیه تحت پوشش سیستم، یک اتاق باشد، آتش نشانان باید پخش شوند تا محل دقیق آتش را شناسایی کنند.

آنالوگ در مقایسه با دیجیتال

در جهان دیجیتال امروز، دستگاه های آنالوگ معمولاً قدیمی و از مد افتاده تصور میشوند. سیستم های اطفای حریق متعارف حقیقتاً به مدتی طولانی وجود داشته اند. امروزه بسیاری از مشاغل همچنان از این سیستم استفاده میکنند. در حالیکه تکنولوژی های جدیدتری هم وجود دارند، این سیستم ها کماکان در شرایطی خاص مناسب هستند.

سیستم های متعارف اطمیان پذیری و مقرون به صرفگی بالایی دارند، به ویژه برای ساختمان هایی کوچک که یک یا دو ناحیه کل ساختمان را پوشش میدهند. با این حال، مشاغل کوچک رفته رفته در حال بررسی سیستم های آدرس پذیر به منظور بهره مندی از مزایای تکنولوی های جدیدتر هستند.

اگر در حال بررسی سیستم های جدیدتر برای شغل خود هستید، کلید انتخاب گزینه درست، داشتن نگاهی فراتر از هزینه های اولیه هنگام ارزیابی عمر سیستم در طولانی مدت است. هر یک از سیستم ها هزینه های دیگری هم دارند که باعث میشود یکی نسبت به دیگری ارجحیت داشته باشد. نگاهی دقیق تر به برخی از تفاوت های کلیدی سیستم های متعارف و آدرس پذیر میتواند به شما در انتخابی آگاهانه هنگام تهیه یک سیستم جدید کمک کند.

هشدار کاذب

هشدار کاذب همواره نکته ای مهم هنگام انتخاب یک سیستم متعارف حریق است. از نظر هزینه سوخت، استهلاک لوازم آتش نشانی، زمان هدر رفته و ریسک تصادف هنگام اعزام به محل آتش سوزی، هشدار کاذب میتواند برای آتشنشانی گران تمام شود. جای تعجبی ندارد که بسیاری از مقررات اکنون جریمه هایی را برای هشدارهای کاذب در نظر میگیرند، که برای مشاغل کوچک میتواند سنگین باشد.

هشدارهای کاذب در سیستم های متعارف بسیار رایج تر هستند زیرا جمع شدن گرد و خاک و سایر آلودگی ها روی سنسورها میتواند به راحتی سیگنالی اشتباه به پنل کنترل بفرستد. این هشدارهای کاذب در سیستم های متعارف به سختی قابل اجتناب هستند زیرا هیچ راهی جهت پی بردن به کاذب بودن هشدار وجود ندارد جز اینکه آتش نشانان از راه برسند و آشکار سازی را که هشدار آغاز کرد بررسی فیزیکی کنند.

از طرف دیگر، سیستم های اعلام حریق آدرس پذیر میتوانند اطلاعات متنوعی را به پنل کنترل ارسال کنند، از جمله سیگنال های دردسر و هشدارهای نگهداری. در سیستم های آدرس پذیر، پنل هشدار، سطح حساسیت آشکارسازهای دودی را نظارت میکند تا از وقوع هشدار کاذب جلوگیری کند. میزان حساسیت سنسورها در دستگاه های آدرس پذیر قاب تنظیم است. همچنین، دستگاه های آدرس پذیر "جبران شناوری" هم دارند – قابلیتی جهت تمییز دادن بین تغییرات اندک در سطح دود و گرد و غبار که به مرور زمان جمع میشود، و تغییرات سریع مثل آتش واقعی.

ملاحظات ایمنی سیستم اعلام حریق آدرس پذیر

بدون تردید سیستم های آدرس پذیر ایمنی بهتری را مقابل آتش ایجاد میکنند زیرا به آتش نشانان این امکان را میدهند که مکان دقیق آتش سوزی را در ساختمان تعیین کنند.

سیستم های آدرس پذیر از دو طریق دیگر نیز میتوانند ایمنی را بهبود دهند. یکی از این روش ها این است که برخلاف سیستم های متعارف که محدود به اعلان هشدار هستند، سیستم های آدرس پذیر میتوانند سیگنالهای اعلان، دردسر و نظارت را با پیام های صوتی ترکیب کنند تا برای ساکنین ساختمان دستورالعمل های اضطراری یا مسیرهای خروجی ساختمان را در شرایط آتش سوزی تعیین کنند.

این حقیقت که سیستم های آدرس پذیر در مقایسه با سیستم های متعارف هشدارهای کمتری دارند باعث میشود افراد هشدارها را جدی بگیرند. هنگامی که هشدارهای مزاحم زیاد شوند، افراد رفته رفته به آنها توجه نمیکنند، چیزی که در شرایط آتش سوزی واقعی، پیامدهایی مرگبار خواهد داشت.

قابلیت اطمینان

دلیل اصلی اطمینان پذیری بیشتر سیستم های آدرس پذیر نسبت به سیستم های متعارف، نحوه سیم کشی آنهاست. در سیستم های متعارف اگر سیم های یک دستگاه آسیب دیده یا قطع شده باشند، سیگنال آن و سیگنال دستگاه های دیگر متصل به آن سیم، به پنل کنترل منتقل نمیشود.

در سیستم های آدرس پذیر هر دو انتهای سیم به پنل کنترل متصل میشوند. بنابراین اگر یک انتها آسیب ببیند یا قطع شود سیگنال ها همچنان میتوانند از انتهای دیگر مدار به پنل کنترل برسند. در سیستم های آدرس پذیر میتوان یک دستگاه را حذف یا غیرفعال کرد بدون اینکه روی سایر دستگاه های مدار تاثیری داشته باشد.

مقیاس پذیری سیستم اعلام حریق آدرس پذیر

سیستم های آدرس پذیر در مقایسه با سیستم های متعارف انعطاف پذری بیشتری دارند. گرچه تعداد دستگاه هایی که هر سیستم میتواند پوشش دهده به تولید کننده سیستم بستگی دارد، هر دستگاه جدید اضافه شده به سیستم متعارف نیازمند یک مدار جدید است.

از آنجا که سیستم های آدرس پذیر به سیم کشی کمتری نیاز دارند، این سیستم ها میتوانند دستگاه های بسیار بیشتری را نسبت به سیستم های متعارف پوشش دهند. این سیستم ها میتوانند 1 تا 30 مدار داشته باشند که معمولاً به عنوان مدار خطی سیگنال (SLC) شناخته میشوند که هر کدام میتواند چند صد دستگاه را نظارت و کنترل کند.

هزینه های اولیه و مخارج نگهداری

تجهیزات مورد نیاز برای سیستم های متعارف قیمت بسیار کمتری از سیستم آدرس پذیر دارند. به همین دیل است که سیستم های متعارف همچنان در مشاغل کوچک طرفدار دارند. با این حال، عاقلانه است نگرشی فراتر از هزینه های اولیه داشته باشیم.

حتی برای مشاغل کوچک، هزینه های خرید اولیه پایین سیستم های متعارف توسط هزینه های بالاتر نصب، خنثی میشوند. به یاد داشته باید که سیستم های متعارف نیازمند یک مدار برای هر ناحیه هستند، چیزی که باعث میشود سیم کشی بسیار پیچیده تر از سیستم های آدرس پذیر باشد که در آن تمام دستگاه ها به یک مدار متصل هستند. این پیچیدگی بیشتر در دستگاه های متعارف نه تنها هزینه های سیم کشی را بالاتر میبرد بکه ریسک خطای انسانی را نیز افزایش میدهد.

گرچه هر دو نوع دستگاه مرتباً نیازمند بررسی و تست هستند، عیب یابی و نگهداری دستگاه های آدرس پذیر هزینه پایین تری دارد. از آنجا که در سیستم متعارف هر ناحیه جداگانه سیم کشی شده است، هر دستگاه باید جداگانه تست شود تا دستگاه خراب پیدا شود. سیستم های آدرس پذیر میتوانند به پنل کنترل سیگنال های دردسر و و هشدار نگهداری ارسال کنند تا پیدا کردن دستگاه های مشکل ساز و تعمیر و رفع عیب آنها آسانتر و سریعتر باشد.