تمام سیستم های اعلام حریق دارای پنلی هستند که با دستگاه های میدانی (آشکارسازهای دود، دستگیره های کشیدنی و ...) در ارتباط است که به ساکنین ساختمان در مورد وجود آتش اخطار میدهد و سیستم آب پاش را فعال میکند.

پنل اعلام حریق به عنوان مغز این سیستم کار میکند و میتواند در صورت آشکارسازی حرق، سیستم اطفا حریق را فعال کند. با این حال، نوع ارتباط تجهیزات آشکارسازی با کنترل پنل در دستگاه های مختلف، متفاوت است.

سیستم های اعلام حریق متعارف در مقابل سیستم های آدرس پذیر

دو نوع متداول سیستم های اعلام حریق در مجتمع های تجاری، سیستم های متعارف و آدرس پذیر هستند. تفاوت اصلی میان این دو نوع سیستم، نحوه ارتباط دستگاه های میدانی با پنل کنترل است. سیستم های متعارف قدیمی ‌ترین نوع سیستم های اعلام حریق در بازار بودند. سیستم های آدرس پذیر، جدیدتر و پیشرفته تر هستند.

سیم کشی سیستم اعلام حریق

سیستم های متعارف دارای ناحیه یا زون های تعریف شده ای به شکل مدار می باشند و بر عکس، پنل اعلام حریق در سیستم های آدرس پذیر در یک مدار با تمام تجهیزات ارتباط برقرار میکند. به عبارت دیگر، در سیستم آدرس پذیر، یک سیم یا کابل وجود دارد که تمام دستگاه ها را به کنترل پنل متصل میکند در حالی که در سیستم های متعارف برای هر دستگاه یک سیم وجود دارد و هر سیم به کنترل پنل متصل میشود. در نتیجه، سیستم های آدرس پذیر به سیم کشی کمتری در مقایسه با سیستم های متعارف نیاز دارند زیرا هر دتکتور آدرس یکتای خود را دارد.

شناسایی مکان

در سیستم های متعارف، چند دستگاه در یک ناحیه یا زون وجود دارند، در نتیجه اگر هرکدام از دستگاه های آن مکان به هشدار در بیایند، روی پنل، هشداری دریافت خواهید کرد که بیانگر"هشدار زون" می باشد. همچنین به شما میگوید که تنها کدام ناحیه درحال اعلام حریق می باشد، زیرا این زون ها هستند که شماره گذاری شده اند. این بدان معناست که اگر هشداری اتفاق افتد، سیستم به شما زون مورد نظری که هشدار از آنجا میاید را نشان میدهد اما مکان مورد نظر حریق را دقیق مشخص نمیکند زیرا میتواند هشدار از هر کدام از دستگاه های آن ناحیه یا زون باشد. در نتیجه باید زون مورد نظر را بطور حضوری بررسی کنید تا مشخص شود هشدار از کدام دستگاه آمده است.

سیستم های آدرس پذیر به شما امکان این را میدهند که برای هر دستگاه در یک زون آدرسی تعیین کنید، که معمولاً یک عدد 3 رقمی است، و در گنل تعیین کنید که این چه دستگاهی است و کجا قرار دارد. اگر هشداری دریافت کنید، پیامی مشابه این خواهید دید: "هشدار دتکتور دود (آدرس 203)، سالن طبقه اول، اتاق 102." این نوع دستگاه ها اطلاعاتی دقیق از مکان و نوع دستگاهی که هشدار را ایجاد کرده به دست میدهند. این اطلاعات در زمان پاسخگویی آتش نشانی و ساکنین، کمک بزرگی خواهد بود. همچنین این امکان وجود دارد که هر دستگاه بطور جداگانه برنامه ریزی شود تا اگر یک آشکارساز دود و یک آشکارساز غبار کنار یکدیگر قرار گرفتته باشند، میتوانید آنها را طوری برنامه ریزی کنید که یکی هشدار بفرستد و دیگری ناظر باشد و آژیر و نور چشمک زن نفرستد. در پنل یک سیستم متعارف، تمام دستگاه هایی که روی یک مدار قرار دارند یک هشدار را میفرستند.

کنترل پنل اعلام حریق در یک سیستم آدرس پذیر، اطلاعات و گزارش وضعیت از هر دستگاه را بدست میاورد و مکان دقیق آن را در صورت وجود دود و آتش تعیین میکند.

هزینه سیستم های اعلام حریق

سیستم های اعلام حریق متعارف هزینه خرید کمتر اما هزینه نصب بیشتری دارند زیرا سیم کشی آنها بیشتر و گرانتر است. نصب سیستم های متعارف نیازمند سیم کسی و زمان بیشتری است.

سیستم های آدرس پذیر از نظر عملکرد پیشرفته تر هستند اما هزینه نصب کمتری دارند. سیستم های آدرس پذیر در طولانی مدت هم مقرون به صرفه تر هستند، به ویژه اگر دقت این سیستم ها را در شناسایی آتش در نظر بگیرید. همچنین احتمال ایجاد هشدار کاذب که یک اشتباه هزینه بر است، توسط این سیستم ها کمتر میباشد.

عملکرد سیستم اعلام حریق

سیستم های آدرس پذیر ، پیشرفته تر هستند و لذا کنترل و انعطاف پذیری بیشتری فراهم میکنند. این نوع سیستم ها حتی به عنوان سیستم های اعلام حریق هوشمند نیز شناخته میشوند. همچنین در مورد هشدارهای کاذب نیز از سیستم های متعارف قابل اطمینان تر هستند.

چه نوع سیستم اعلام حریقی برای ساختمان من مناسب است؟

سیستم های متعارف همچنان برای کاربردهای خیلی کوچک یا مصرف کنندگانی که تمایل به روز رسانی ندارند استفاده میشوند، اما برای محافظت از ساختمان های بزرگ محدودیت هایی جدی دارند. سیستم های آدرس پذیر معمولاً ایمن تر هستند زیرا توانایی رمزگشایی و مخابره اطلاعات بیشتری را به پنل کنترل دارند و لذا سرعت و دقت اعلام حریق را افزایش میدهند. آتش نشانان هنگام پاسخگویی به هشدار آتش تمام اطلاعات ممکن را نیاز دارند. سیستم های هشدار حریق آدرس پذیر، مکان دقیق آتش را در ساختمان تعیین میکنند، چیزی که میتواند منجر به نجات افراد و صرفه جویی در زمان و هزینه شود.